کار تحقیقی 2 بررسی تاریخی و قانونی اعتیاد به مواد - دانلود رایگان
دانلود رایگان کار تحقیقی 2 رشته حقوق
دانلود رایگان
| کار تحقیقی 2 بررسی تاریخی و قانونی اعتیاد به مواد مخدرمقدمه اعتیاد به مواد مخدر یکی از معضلات اساسی جوامع بشری است و در مورد نحوه برخورد با آن در جوامع مختلف طرز تلقی های متفاوتی وجود دارد. برخی از کشورها، از جمله آمریکا و ایران به خصوص در سال های پس از انقلاب راه برخورد کیفری و مجرم شناختن معتاد را در پیش گرفته اند. برخی دیگر از کشورها اعتیاد را نوعی بیماری تلقی می کنند و اعلام می کنند که اعتیاد حتی یک مشکل اخلاقی به شمار نمی رود. به نظر این دسته، اعتیاد یک بیماری مغزی است و نباید آن را جرم، فقدان اراده و یک مشکل اخلاقی تعبیر کرد و امکان درمان آن وجود دارد و باید همانند سایر بیماری ها با آن برخورد کرد و استفاده از سیستم عدالت کیفری برای مقابله با آن درست نیست. به نظر می رسد بجای آنکه اعتیاد را بیماری بدانیم باید معتاد را بیمار بدانیم. این بدین معناست که فردی که دنبال اعتیاد می رود گرفتار انواع و اقسام مشکلات است و برای تسکین دردها و کاهش مشغله های خود به سوی اعتیاد می رود. به عبارت دیگر، به یک اعتبار می توان گفت که اعتیاد در نتیجه عوامل محیطی مختلف ایجاد می شود و به خصوص در زمان فعلی که افراد با گرفتاری های مختلف زندگی مواجه است به دنبال وسیله ای جهت رفع یا کاهش گرفتاری ها می گردند و به غلط مواد مخدر را وسیله مناسبی برای این کار می دانند. این وسیله در ابتدای امر آرزوی آنان را برآورده می سازد ولی در بلندمدت به عنوان مشکلی نمودار می شود که بعضاً راه بازگشت را نیز سد می کند. بررسی سیر قانون گذاری در ایران در مورد اعتیاد نشان می دهد که قانون گذار ابتدا به اعتیاد به عنوان معضلی اجتماعی، که مستلزم شدت عمل در مقابل آن باشد، توجه نداشته است. این امر از اولین قانونی که در مورد مواد مخدر تحت عنوان تحدید تریاک در تاریخ 12 ربیع الاول 1329 قمری تصویب شد قابل استنباط است چون قانون مزبور فرصت 8 ساله ای را برای حل مشکل مصرف شیره به طور کلی و مصرف غیر داروئی تریاک در نظر گرفته بود. نظامنامه تحدید ساخت و تنظیم توزیع ادویه مخدره مصوب 25/4/1313 مقرراتی را برای تحدید توزیع مواد مخدر پیش بینی نمود و بعد از آن مقررات دیگری در این زمینه به تصویب رسید. ماده 20 لایحه قانون تشدید مجازات مرتکبین جرائم مواد مخدر و اقدامات تأمینی و درمانی به منظور مداوا و اشتغال به کار معتادین مصوب 19/3/1359 به معتادان شش ماه مهلت ترک اعتیاد داد و ماده 21 کارت های سهمیه را که( قانون گذار در آیین نامه اجزائی ماده 3 قانون کشت محدود خشخاش و صدور تریاک مصوب 16 و 20 شهریور 1348 به افراد معتاد بالای 60 سال پیش بینی نموده بود) ابطال کرد و ماده 8 استعمال مواد مخدر بدون مجوز طبی را جرم شناخت و ماده 18 به لزوم نگهداری معتادان در مراکز ترک اعتیاد اشاره نمود. ماده 15 مصوبه مبارزه با مواد مخدر مصوب 3/8/1367 بین معتادان مواد مخدر از نوع هروئین و مواد مخدر در ردیف آن و تریاک و مواد مخدر در ردیف آن قائل به تفصیل شد و در مورد مواد مخدر دسته اول به معتادان شش ماه مهلت جهت ترک اعتیاد داد و در مورد مواد مخدر دسته دوم نیز معتادان زیر 60 سال ملزم به ترک اعتیاد شدند ولی معتادان بالای 60 سال چنین تکلیفی نداشتند. مصوبه مبارزه با مواد مخدر در سال 1376و 1389 اصلاح شد و آخرین متن مورد عمل در حال حاضر همین مصوبه هست. طبق ماده 15 مصوبه اصلاحی سال 76 اعتیاد جرم است ولی به کلیه معتادان اجازه داده می شود به مراکز مجازی که از طرف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مشخص می گردد مراجعه و نسبت به درمان و بازپروری خود اقدام نمایند. تبصره 1: معتادان مذکور در طی مدت درمان و بازپروری از تعقیب کیفری جرم اعتیاد، معاف می باشند . می توان حکم این ماده را تکرار ماده 23 لایحه قانونی راجع به اصلاح قانون منع کشت خشخاش و استعمال تریاک مصوب 31/3/1338 دانست، که به معتادان مهلت یک ساله ای جهت ترک اعتیاد داده بود و آن ها را در طول مدت درمان، که قبل از تعقیب اقدام به معرفی خود جهت درمان نمایند، از تعقیب معاف دانسته بود. به نظر می رسد مقررات قانونی مربوط به اعتیاد که از بدو قانون گذاری مورد بررسی قرار گرفتند همگی دلالت بر پذیرش اعتیاد به عنوان بیماری دارند. چون اگر نظر قانون گذار بر بیماری بودن اعتیاد یا بیمار بودن معتاد نبود هیچ وقت صحبت از درمان آن نمی کرد. ولی اشکال وارده بر قانون گذار آن است که علی رغم اذعان به بیمار بودن معتاد قائل به مجرم بودن وی می شود و در ماده 16 مصوبه برای بیماری که از درمان بیماری خود امتناع ورزد مجازات جزای نقدی و شلاق تعیین می کند. به نظر می رسد این قسمت از حکم قانون گذار در تعیین مجازات برای بیمار، با حقوق بشری وی منافات داشته باشد. چون اصولاً بیمار را مجازات نمی کنند بلکه فقط نسبت به مداوای وی اقدام می کنند. لذا، اولین و بارزترین شکل نقض حقوق بشری معتاد را می توان در ماده 16 مصوبه مبارزه با مواد مخدر 1367، اصلاحی 1376و سال 89 مشاهده نمود.(رحمدل،1391: 212-211-210-209). بیان مسئله کسانی که معتاد می شوند افرادی سست عنصر و بی اراده یا از لحاظ اخلاقی فاسد نیستند. چنین برداشت نادرستی سبب می شود تا بسیاری از از ما معتادان نتوانیم درخواست كمك كنيم و از اين كه معتاديم احساس شرمساری کنیم، کاری که هیچ نتیجه مثبتی به همراه ندارد. معتادان به علت احساس شرمندگی، ترس، خشم و و عذابی که می کشند به حمایت نیاز دارند نه چیز دیگری که حال آنها را نسبت به خودشان بدتر کند مقدمه. 1 بیان مسئله. 3 اهمیت و ضرورت تحقیق.. 4 اهداف پژوهش... 5 روش تحقیق.. 5 فصل دوم: پیشینه پژوهش... 5 فصل سوم:18 روش شناسی پژوهش... 18 فصل چهارم نتیجه گیری.. 19 پیشنهادها20 منابع. 21 دریافت فایل جهت کپی مطلب از ctrl+A استفاده نمایید نماید |